Nieuws

ATP’er in de kijker – Luc De Bie

thumb image

28 september 2022

ATP

Tags:

Luc De Bie werkt sinds 1983 aan onze universiteit. Mocht u hem nog niet ontmoet hebben in of naast het werkveld, dan doet deze naam misschien wel een belletje rinkelen bij u; Luc schreef deze zomer enkele kortverhaaltjes over Oostende en deelde ze ook op de Facebookpagina voor alle personeelsleden aan de UGent. Graag zetten we hem even in de kijker.

Interview: Séverine Raa – Foto’s: Petra Rigole

Na zijn studie Romaanse talen (Frans, Spaans en later Portugees), enkele jaren als lesgever in het avondonderwijs (Frans en Spaans) en zijn verplichte legerdienst, ging Luc De Bie in 1983 aan de slag aan onze universiteit. Hij startte als assistent aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte.  

Carrière als ATP 

Sinds 1999 kreeg hij daar het statuut van ATP/coördinator van de ManaMa Meertalige Bedrijfscommunicatie, maar bleef hetzelfde werk doen als voordien: hij gaf les aan de studenten, coördineerde de stages, selecteerde bedrijfsbezoeken, gastsprekers, onderzoeksprojecten… en zorgde voor de verdere begeleiding voor de studenten. “Ik hield ervan om met de opleiding van de studenten bezig te zijn”, vertelt Luc. 

In 2010 was hij aan verandering toe: Luc startte in zijn huidige functie als administratief secretaris op het decanaat bij de faculteit Recht en Criminologie. Deze faculteit telt drie vakgroepen, ongeveer 68 voltijdse professoren en een totaal van zo’n 200-tal personeelsleden. “Aangezien we numeriek zo’n kleine faculteit zijn, kent iedereen hier elkaar,” legt Luc uit, “dat geeft het een menselijke dimensie en maakt het werken heel aangenaam.” 

Lesgeven 

“Maar ik mis het lesgeven enorm.” Luc vond het een droom om te werken met gemotiveerde studenten. “Het grootste deel van mijn Facebookvrienden zijn mijn oud-studenten, waarbij zíj mij gevraagd hebben om vriend te worden, niet ik. Dat zegt veel over hoe de verstandhouding was tussen mij en de studenten,” blikt hij tevreden terug. 

Traditioneel wordt Luc bij de opening van het academiejaar gevraagd om de nieuwe studenten een rondleiding te geven in zijn faculteit in de Volderstraat. “We zitten hier dan ook in een mooi historisch kader en ik vind het boeiend om over de geschiedenis van het gebouw te vertellen en dat te delen met studenten, dat geeft mij een kick,” vertelt Luc. Wat hem naar eigen zeggen ook een kick geeft, is niet alleen het organiseren van proclamaties, maar ook het presenteren ervan. “Want als je vooraan staat in een auditorium met 800 man, dan geef je in feite les.”  

Schrijfsels 

Naast lesgeven, schrijft Luc ook heel graag. Deze zomer bracht hij in Oostende door en hij leek daar heel wat inspiratie uit te halen. Hij deelde zijn schrijfsels ook op de Facebookpagina van UGent-personeelsleden. Hij mocht daarop veel positieve reacties ontvangen, wat ervoor zorgde dat hij zijn verhalen bleef delen op deze pagina. “Schrijven heeft voor mij ook iets therapeutisch. Ik haal er veel voldoening uit. De dingen die ik schrijf zijn dingen die op zichzelf het vertellen niet zozeer waard zijn, maar ik probeer er een zekere esthetiek in te steken door de manier waarop het geformuleerd is, om het toch op een hoger niveau te tillen. De ene keer lukt dat, de andere keer lukt dat minder,” legt Luc uit.  

Muziek 

Naast schrijven bloeit Luc ook enorm open van muziek. Hij speelde nog viool en zong meerdere jaren klassieke zang, onder meer in een vocaal ensemble en in de Koninklijke Gentse Oratoriumvereniging. “Muziek is een passie. Ik ben daar heel diepgaand mee bezig en ik kan daar echt in vervoering door komen,” legt Luc uit. “Ik heb dat niet meegekregen van thuis uit. Het is eerder omgekeerd: zo ben ik diegene die mijn moeder muzikaal heeft gevormd. Zij stond ervoor open om een complex werk als de Mattheüspassie van Bach te willen begrijpen en ten volle te appreciëren. Zij is daar ook in geslaagd. Ik vind dat knap van haar.” 

Werkcultuur 

Luc mocht proeven van de werkcultuur aan twee verschillende faculteiten tijdens zijn carrière aan de UGent. “Elke faculteit heeft haar eigen cultuur.” vertelt hij. “Wat de cultuur bij de faculteit Recht en Criminologie typeert, is dat het enorm geciviliseerd is en alles zeer correct en geordend verloopt. Tijdens een vergadering, bijvoorbeeld, deelt ieder elk om beurt zijn standpunt zonder daarbij onderbroken te worden.” Luc vindt goed zijn weg in de orde: “Afspraken zijn hier afspraken, dat maakt het werken heel aangenaam.” 

Luc vond het heel bevrijdend om van job te veranderen en zou iedereen deze positieve ervaring aanraden. “Ik stel vast dat jobrotatie bij het ATP nog vaak als een negatief verhaal gepercipieerd wordt, terwijl dat heel verrijkend kan zijn voor de persoon, en voor zowel de oude als de nieuwe dienst. Je wordt uit je routine gehaald en kan opnieuw nieuwe dingen bijleren. Vele ATP-collega’s lijken vastgeroest, en dat is een gemiste kans.” Tegelijkertijd oordeelt hij dat wie wil muteren over heel wat obstakels heen moet: “Het is gemakkelijker om prof te worden aan de UGent dan ATP”, zegt hij wel eens bij wijze van grap.  

Ook het volgen van de opleiding over het geven van feedback zou Luc iedereen aanraden. “Je leert er hoe je iemand aanspreekt als je ook negatieve feedback moet geven, de manier waarop je dat aan de man brengt is niet evident”, vertelt hij. Bovendien vindt hij complementeren heel belangrijk: “Appreciatie is een motiverende factor, van leidinggevende naar medewerker, maar zeker ook omgekeerd.” Verder hint hij nog om niet jaarlijks, maar elke dag een complimentendag in te lassen, zolang het geven van complimenten gemeend en geloofwaardig blijft uiteraard. 

Suggesties om ATP-collega’s in de kijker te zetten zeer welkom via jeroen.ongenae@ugent.be

Reageer hier...

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *